Το 2018 μπήκε πολύ άσχημα για την μουσική. Δεν μ αρέσει να αναφέρομαι σε θανάτους γιατί κάθε τέτοιος είναι ένας αποχωρισμός από αγαπημένες στιγμές στην ζωή μας αφού η μουσική μόνο τέτοιες μπορεί να προσφέρει. Και κάθε φορά που φεύγει ένας καλλιτέχνης είναι σαν να ξεκολλάει από πάνω μας ένα κομμάτι από την ύπαρξη μας. Τέτοιο ήταν ο Τζίμης Πανούσης, τέτοιο ήταν και η Dolores O' Riordan των Cranberries σήμερα, λίγες μόλις μέρες μετά την είσοδο του 2018 και αφού θυμηθήκαμε τις επετείους του αποχωρισμού μας από τον George Michael και τον David Bowie. Αλήθεια όμως ακόμα και αν ξεκολλάνε από την ζωή μας οι ρίζες τους μπορεί να αποχωριστούν την ψυχή μας; Όλοι αυτοί έχουν αφήσει κάτι πίσω τους που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα το καταφέρουμε ποτέ. Γιατί η αλήθεια είναι πως για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς 50 χρόνια μετά τον θάνατο μας κανένας δεν θα θυμάται την ύπαρξη μας. Ενώ όλοι αυτοί έχουν αφήσει πίσω τους κάτι που θα παραμένει τόσο νέο και φρέσκο όσο τότε που πρωτοβγήκε από το στόμα τους.
Γι αυτό και τραγούδια σαν αυτό του Benny Mardones αλλά και τόσα άλλα, θα βρίσκονται τώρα αλλά και στο μέλλον στα χέρια αυτών όλων που φτιάχνουν μουσική για να μας τα θυμίζουν με τον δικό τους τρόπο και να βάζουν κόλλα σε όλα αυτά που ξεκόλλησαν...Ο Dim Zach είναι ένας από αυτούς..
Rate (5/5)
Password:soundfist1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου